Eind maart 2019 werd de tuinzaal van de Warande het kader waar het 4 maand durende theaterproject van onze DOTT zijn toonmoment kende.
Zowat iedere -bevoorrechte- getuige werd door 'Tranenzout' van zijn sokken geblazen : intens, gevoelig, soms hard, soms grappig, altijd sterk en authentiek, altijd naar de kern van hun leven....
Met heel veel trots op alle jongeren die zichzelf helemaal gegeven hebben. Zoekend naar kracht om met eigen kwetsbaarheid om te gaan en -opvallend- met een voortdurende zorg voor elkaar.
Trots op deze jongeren, de begeleiders én onze parel-van-een-(levens)regisseur....
...En ook trots op ons publiek dat het stuk aanvoelde en heel warm reageerde.
We pikken er één van de vele lovende reacties eruit :
'Moed verzamelen is zoals hout sprokkelen voor een vuur. Jullie hebben echt een bos verzameld om het grootste vuur ooit te maken!'
Een beetje inhoud en sfeer geven we hier graag mee via een artikel dat in de krant verscheen, door enkele foto's, en door een stukje uit Tranenzout, waarbij de jongeren zelf omschrijven waarover het gaat :
Dit theaterstuk gaat over Julia en over…
Ik ben Julia en ik wil het hebben over...
over nooit meer willen slapen omdat je er niet tegen kunt om iets te missen
over het ontkennen van je eigen lichaam
over lezen in het dagboek van je geliefde
over het vragen aan je vrienden om voor je te liegen
over de eenzaamheid in gezelschap
over niet alleen gelaten kunnen worden
over wanhoop als neutrale staat van zijn
over dwangmatig opruimen om rust te krijgen in je hoofd
over jezelf te verbieden na te denken
over lachen als iets niet grappig is
over je droog als poeder voelen als je niet treurig bent
over verdriet als de wortel die je met het leven verbonden houdt
over naar huis willen op feestjes omdat je je er standaard gekleineerd voelt
over een te grote behoefte om aangeraakt te worden
over zo lang mogelijk leven, gewoon om te zien hoeveel idioter het allemaal nog wordt
Ik denk dat iedereen het gevoel herkent, dat iedereen zichzelf wel eens haat.
Deze voorstelling gaat over de pijn die je op sociaal media verbergt, maar wel de hele tijd hebt…